Het onderzoek zelf was geen pretje. Ik vroeg wel een roesje maar dat kreeg ik niet. De eerste keer ging het mis: ik trok zelf de onderzoeksslang er weer uit. De tweede keer kreeg ik een verdovende spray achterin de keel waardoor ik het gevoel had dat ik ging stikken (ik kon niet meer slikken). Daarna ging het ietsje beter, maar er waren wel twee verplegers nodig om mij vast te houden dat ik niet weer de slang er uit zou halen. Toen de slang er in zat, ging het wel... maar wat een ellende is zo'n onderzoek zeg!!
Ik was van tevoren niet echt zenuwachtig, maar als ik nog een keer zou moeten dan zou ik wel zenuwachtig zijn.
Wat naar zeg!!
ReplyDeleteGelukkig is het nu achter de rug.
Sjee internisten, sommigen nemen hun vak wel érg letterlijk. Zo intern hoeven ze van mij niet te gaan. Héé Brigitte sterkte, het zal wel een vermoeiend dagje zijn geweest.